در ارتباط با تأمين نيازهاي پروتئين در يك رژيم غذايي ورزشكاري بحث ها و مناظرات زيادي موجود است. در برخي از اين تحقيقات حتي نياز را درحد توصيه RDA كافي مي دانند (يعني 1-8/0 گرم به ازاي هر كيلوگرم gruyters وزن بدن براي كودكان نوجوانان و بزرگسالان) البته تحقيقات بيشتر در دهه گذشته نشان داد كه ورزشكاراني كه درگير تمرينات شديد هستند نياز پروتئيني خود را بايستي تا 2-5/1 گرم برابر توصيه RDA (يعني 2-5/1 گرم به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن) به منظور نگهداري تعادل پروتئين تأمين نمايند (26).
در صورت عدم تأمين كافي منابع پروتئين در بدن ورزشكار در تعادل منفي ازت قرار خواهد گرفت كه در نتيجه منجر به كاتابوليسم بافت پروتئين شده و روند بهبودي عضله مختل خواهد شد . در طي تمرينات gruyters مقادير فراوان توان ماهيچه اي هدر رفته و از عملكرد ورزشكار كاسته خواهد شد. (20-9) در افرادي كه روزانه اقدام به تمرينات ورزشي با هدف دستيابي به تناسب اندام باشند نياز پروتئين بدن در حد 1-8/0 گرم به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن تأمين مي شود اما مقادير پيشنهادي در ورزشكاران كه به طور متوسط تمرينات شديدي را انجام مي دهند 5/1-1 گرم به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن برآورد مي شود . افرادي كه شدت تمرينات ورزشي در آنها بالاتر مي رود بايستي 2-5/1 گرم به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن پروتئين مصرف نمايند . اين مقادير پروتئين gruyters نيازمند مصرف 11-3 سروينگ جوجه كباب يا ماهي است (هرم غذايي- ضميمه 3) (26).
از طرف ديگر در برخي تحقيقات شماري از ورزشكاران رشته هاي گوناگون (دوندگان دوچرخه سواران gruyters شناگران ژيمناست ها كشتي گيران و بوكسورها) در معرض سوء تغذيه ي پروتئين قرارگرفته اند. بنابراين لازم است جهت حصول اطمينان از برقراري تعادل ازت رژيم غذايي ورزشكاران حاوي منبع پروتئين gruyters مطلوب و با ارزش كيفي بالا تنظيم گردد.
نكات با اهميت در زمينه ي منابع گوناگون پروتئين نشان از آن دارد كه همگي پروتئين ها يكسان نيستند و بر اساس منبعي كه از آن به دست آمده اند داراي ارزش بيولوژيكي خاص بر مبناي اسيدهاي آمينه ي آن و روش هاي فرآيندي و جداسازي آنها مي باشند.(27) براي مثال آلفالاكتالبومين بتالاكتالبومين گلايكوماكروپپتيدها ايمونو گلوبولين ها لاكتوپراكسيدازها لاكتوفرين ها و از انواغ پروتئين با كيفيت هاي اسيد آمينه اي گوناگون آرايش يافته اند.
علاوه بر اين مقدار و فعاليت متابوليكي اسيدهاي آمينه در هر يك از منابع پروتئيني متفاوت است . برا ي مثال انواع مختلف پروتئين ها (كازئين whey) در شرايط مختلفي كه به طور مستقيم gruyters متأثر از چگونگي كاتابوليسم gruyters و آنابوليسم آنهاست هضم مي شوند. بنابراين در مصرف پروتئين gruyters علاوه بر مقدار مصرف بايستي كيفيت آن را هم مورد ملاحظه قرار داد. بهترين منابع رژيمي كم چرب و با ارزش بيولوژيكي بالا مرغ و ماهي بدون پوست سفيده ي تخم مرغ و شير بدون چربي (كازئين whey) را مي توان نام برد (27).
اگر چه برخي ورزشكاران در رژيم غذايي خود ممكن است نيازمند پروتئين تكميلي نباشند و برخي از فيزيولوژيست هاي ورزشي مصرف اسيدهاي آمينه ي ضروري را به منظور بهينه سازي سنتز پروتئين در بدن امري غيراخلاقي تصور كنند پروتئين معمولأ به عنوان يك منبع مهم انرژي طي تمرينات ورزشي محسوب نمي شود. در واقع محققين معتقدند gruyters كه پروتئين در شرايط خاصي مي تواند به عنوان منبع عمده ي انرژي مطرح گردد. دانشمندان در زمينه ي مطالعه ي متابوليسم پروتئين در ورزش تكنيك هاي خاصي را مورد استفاده قرار مي دهند. با توجه به اينكه اوره به عنوان يك محصول فرعي متابوليسم پروتئين مي باشد با اندازه گيري و آناليز غلظت آن در ادرار خون و عرق بدن مي توان به يافته هاي جالب توجهي دست يافت. علاوه بر آن وجود 3- متيل هيستيدين در ادرارمقدارزيادي به عنوان يك شاخص عمده در كاتابوليسم بافت ماهيچه محسوب ميگردد. با توجه به اهميت ايجاد تعادل ازت بدن تكنيك تعادل نيتروژن با اندازه گيري دقيق نيتروژن مصرف شده و دفع شده از بدن به كار گرفته مي شود (27 26 و 25).
گزارشات گوناكوني مبني بر حمايت از افزايش مصرف پروتئين يا اسيدهاي آمينه به عنوان منبع انرژي حين فعاليت هاي ورزشي ارائه شده است در عين حال هنوز در ارتباط با مصرف برخي منابع پروتئين خاص و مشاركت اختصاصي آنها در اين زمينه سؤالاتي باقي است.
در اكثرتمرينات ورزشي از جمله تمرينات وزني شديد پروتئين به عنوان يك منبع انرژي ناچيز ظاهر گشته و كمتر از 5 درصد كل هزينه ي انرژي مربوط به فعاليت را بر عهده دارد. به طوري كه از گزارشات Poortmans مشخص است پروتئين امكان دارد در جهت توليد مقادير عمده ي ATP در عضله مشاركت نمايد اما سرعت توليد آن نسبت به كربوهيدرات و چربي كمتر است (25).
االبته تحقيقات Lemone حاكي از آن است كه در مراحل بعدي ورزش هاي استقامتي مداوم پروتئين مي تواند تا بالاتر از 15% كل هزينه ي انرژي را حمايت نمايد. به طوري كه در ورزشكاران استقامتي كه گرفتار تخليه ي كربوهيدرات مي شوند. بدن برخي از پروتئين ها را به عنوان منبعي براي توليد گلوكز و انرژي كاتابوليزه مي نمايد.
در هنگام تمرينات ورزشي پروتئين از راه هاي گوناگون از بدن دفع مي شود يكي از اين مسيرها افزايش دفع پروتئين در ادرار است. كه به پروتئين اوري معروف است. اين شرايط به دنبال رقابت هاي گوناگون ورزشي از جمله دو فوتبال بسكتبال و هندبال به وقوع مي پيوندد. محققين معتقدند به هنگام افزايش شدت فعاليت هاي بدني مقادير بيشتر پروتئين در ادرار از دست مي رود.
Poortmans نشان داد كه اين موضوع به خاطر كاهش جذب مجدد پروتئين توسط توبول هاي كليوي حين تمرينات شديد اتفاق مي افتد . همچنين پروتئين از راه تعريق نيز از دست مي رود و چندين محقق وجود اسيدهاي آمينه و پروتئين ها را در عرق ورزشكاران گزارش نموده اند. به طوري كه در شرايط آب و هوايي گرم در يك ورزشكار استقامتي 4-2 گرم پروتئين در عرق وي محاسبه شده است.
همان طور كه مي دانيد تحقيقات عل